Over Valerie

Al een tijdje geleden rondde ik mijn opleiding als leerkracht secundair onderwijs af. Al tijdens die opleiding voelde ik dat ik kinderen en ouders op een dieper niveau wilde ondersteunen dan binnen de klascontext mogelijk was. Die motivatie bracht me bij de masteropleiding Klinische Orthopedagogiek aan de KU Leuven, waar ik in 2018 afstudeerde. 

​

Hoewel ik ervoor koos om me te verdiepen in de orthopedagogiek, is mijn hart voor onderwijs nooit helemaal verdwenen. Ik startte na mijn masteropleiding meteen als orthopedagoge in een lagere school en werk sindsdien met kinderen met diverse ondersteuningsbehoeften: kinderen met een autismespectrumstoornis (ASS), complexe (gedrags)problematieken, leerstoornissen... Wat ik in al die jaren heb geleerd, is dat kinderen en noden nooit losstaan van hun omgeving. Opvoeding gebeurt in een bepaalde context en is een wisselwerking tussen verschillende (f)actoren.  

​

Genoeg met de formaliteiten over mijn opleiding, even een diepgaander persoonlijk verhaal over hoe het allereerste idee voor Atlantis bij me opkwam... 

​

"Het eerste idee voor Atlantis ontstond rond 2 uur 's nachts, ergens in de zomer van 2021, tijdens het geven van een nachtvoeding aan mijn dochter. Ik zie me nog steeds zitten in het zeteltje op haar kamer, in alle rust en stilte van de nacht. Ik weet nog goed dat ik in die periode kon genieten van de sereniteit en de ongehaastheid van die kostbare momentjes. Los daarvan herinner ik me nog levendig hoe ik op dat moment overvallen werd door eenzaamheid. Hoe de stilte en de sereniteit die ik normaal gesproken voelde, omsloeg in een gevoel dat voor mij helemaal nieuw was. Ik kon op dat moment niet anders dan denken: dit is niet oké, ik moet hier iets mee doen, want als ik mij zo voel, dan moeten er nog andere mensen hetzelfde voelen."

 

En zo geschiedde, na 4 jaar lang broeden op het idee dat die nacht bij me was opgekomen, het concept achter praktijk Atlantis.  

​​​

Door zelf mama te worden, veranderde mijn kijk op kinderen én op het ouderschap. Plots stond ik niet alleen als professional, maar ook als ouder in die zoektocht. Vragen zoals "Wat heeft mijn kind nodig? Hoe blijf ik afgestemd, ook als het moeilijk wordt? Hoe zorg ik voor mezelf? Hoe hou ik alle ballen in de lucht (en welke laat ik even vallen)? Hoe communiceer ik met mijn partner over alles wat bij opvoeding en onze relatie komt kijken, nu ik niet alleen meer ‘vrouw van’ maar ook ‘moeder van’ ben?" staken ineens de kop op en zijn sindsdien nooit meer helemaal weggegaan. ​

​

Deze persoonlijke ervaringen lieten me niet alleen groeien als mens, maar ook als orthopedagoge. Ze maakten mijn begeleiding warmer, zachter en tegelijk dieper en rijker. Ik begon steeds meer het grotere plaatje te zien: een kind begrijpen vraagt dat we ook de ouder begrijpen. En vooral: dat we hen erkennen, begeleiden en versterken. Want ik ben ervan overtuigd dat we kinderen op deze manier het beste kunnen ondersteunen in hun groeiproces. 

​

Vandaag werk ik nog steeds als orthopedagoge binnen een kleuter- en lagere schoolwerking voor kinderen met een ASS-diagnose. Daarnaast richt ik me met veel liefde en overtuiging op ouderbegeleiding in praktijk Atlantis, die vanaf september 2025 een plaatsje krijgt onder het dak van Praktijk LOS in Poederlee.  

​

Ik geloof sterk dat ouders de grootste deskundigen zijn inzake hun kind, maar dat het soms helpend is om een klankbord te hebben.  Iemand die even meekijkt, meedenkt en ruimte maakt voor alles wat ouders bezighoudt – van concrete opvoedingsvragen tot diepe onzekerheden of gevoelens van machteloosheid, schuld die je soms overspoelen. 

In mijn begeleidingen bied ik een veilige ruimte waar je als ouder mag vertragen, voelen, zoeken en groeien. We bekijken samen wat er speelt, waar de knelpunten zitten, maar ook waar de kracht ligt. Of het nu gaat om vragen rond gedrag, emoties, communicatie, hechting of het omgaan met een diagnose: ik kijk graag met je mee, altijd met mildheid en zonder oordeel.